Αυτογνωσία

Και ξαφνικά, ο κόσμος σώπασε. Το τσιμεντένιο του βλέμμα που όλα τα ξέρει, γυρεύει να ξαποστάσει. Τον εξαντλεί το απίθανο της έκπληξης. Η ανακύκλωση που ανασύρει μια αίσθηση ματαιότητας καταμεσής της άνοιξης. Μια γιορτή από την οποία απέχεις, είναι εφιάλτης. Κρύφτηκες σε μία γωνιά, αθόρυβος, και ας είχες να πεις πολλά , και ας μην ήξερες από πού να αρχίσεις. Κλείστηκες σε εσένα, μήπως μάθεις κάτι για εσένα, μακριά από τη φασαρία του κόσμου. Αχόρταγα έψαξες μουσική, βιβλία, ταινίες, κοιτούσες φωτογραφίες, σε κάθε ματιά και άλλο νόημα.. οι κρυμμένες λεπτομέρειες που πάντα σε μάγευαν. Στο αθέατο κρύβεται από τα μάτια μας εκείνο που έχουν ανάγκη να δουν. Αλλά κουράζονται να ψάξουν πίσω από το επιδερμικό της εικόνας, βολεύονται κιόλας, πείθονται πως τα πιο σπουδαία είναι τα εμφανή. Το μόνο που στ' αλήθεια μαθαίνουν είναι να αναπαράγουν ό,τι είναι ικανοί να δουν.

Το νιώθεις όμως, στη σιωπή του κόσμου, στην άσκοπη φλυαρία του. Είναι κρίμα μια ζωή να συμπορεύεσαι με έναν άγνωστο εαυτό. Να παλεύεις να καταχωνιάσεις τα σκοτεινά του στοιχεία. Αυτά είναι που θα οδηγήσουν στις φωτεινές διεξόδους. Αυτό το μικρό, το απροσδιόριστο, αυτό που εχθρεύεσαι γιατί σε διαφοροποιεί, είναι το δικό σου θαύμα. Παράξενο σε κάνει μόνο το να πιστέψεις πως είσαι παράξενος, επειδή αυτό διαλαλεί το άχρωμο πλήθος. Η πολυχρωμία σου, είναι η δύναμή σου. Ξένος, ως προς τι; Ως προς μία πραγματικότητα που οικοδομεί τάσεις με την ίδια ευκολία που τις κατεδαφίζει; Ως προς μία κοινωνία που πεθαίνει μέσα από τα ίδια της τα οπισθοδρομικά σύνδρομα; Πoυ απορρίπτει ό,τι δεν ταυτίζεται με αυτήν;

Το να ανήκεις κάπου έχει σημασία όταν η διαφορετικότητά σου γίνεται αποδεκτή. Ανήκεις εκεί όπου η αγάπη υπερτερεί. Και η αγάπη ανθίζει στη συμφιλίωση με όλα εκείνα τα σημεία που σου προκαλούν αμηχανία γιατί καταργούν την ομοιότητα με το κοινωνικώς αποδεκτό.

Να επιμένεις να βρίσκεις τον εαυτό σου, ακόμα και μέσα από τις μάχες που χάνεις. Ιδίως μέσα από αυτές αναδύεται η αυτογνωσία σου. Να χάνεσαι για κάποιον άλλο, να λησμονείς τη μονομέρεια της ύπαρξης. Να δίνεις, να ξοδεύεσαι. Αλλά ουδέποτε να ξεχνάς τι είσαι, από πού έρχεσαι και πού πηγαίνεις.


 Η αυτογνωσία είναι εκείνη η μαγική δύναμη που εμφανίζει τη λύση μέσα από την πανωλεθρία. Γιατί, στην καθημερινότητα όλα φαινομενικά είναι, η επίδρασή τους επισκιάζεται από την έλλειψη βαθύτητας. Αντίκτυπο δεν έχουν πάνω σου όσο γνωρίζεις πως είναι φευγαλέες παραστάσεις και εικόνες ασυνάρτητες, χωρίς νόημα, που δοκιμάζουν τη δική σου ικανότητα να συγκρατείς το νόημα που κρύβεται πάντα κάπου, αρκεί να μη σε τρομάξουν οι αντιφάσεις της εικόνας.


 Να ξέρεις πού να κοιτάξεις, πώς να διαβάσεις τη λεπτομέρεια που μοιάζει τυχαία, να αντέξεις να μεταφράσεις τα νοήματα σε γλώσσα κατανοητή. Να μη σε απωθήσει ο φόβος, για να μην απωθήσεις τη ζωή.