Κυκλοθυμία

Το ξύπνημα ήταν γλυκό.Μέσα από μία χαραμάδα τρύπωνε το φως μέσα της, το ραδιόφωνο μουρμούριζε τζαζ σκοπούς όλο το βράδυ, το έξω τοπίο καμάρωνε την ανθηρή του σαγήνη.

Ήταν από εκείνες τις απριλιάτικες μέρες που ο καιρός έμοιαζε κατασταλλαγμένος και τα χαμόγελα, πηγαία παντού, σκόρπιζαν μια θετική αίσθηση.

Ξεκίνησε τη μέρα με την παντοδύναμη τάση που τα θέλει όλα πιθανά, εφικτά και αντιμετώπισιμα.Με προσδοκία, ότι σήμερα θα συμβεί κάτι ανατρεπτικό.Μήπως και η ανατροπή συμβαίνει όταν την έχουμε ανάγκη;Τότε θα ήταν κάτι άλλο.Θα ήταν θαύμα.Καταπνίγει τις προσευχές της που την κάνουν να νιώθει επαίτης μιας εξέλιξης και ξεχνιέται στα τετριμμένα της ημέρας.Σπατάλη χρόνου ή μη, τη διασώζουν από την σχιζοφρένεια των αλλεπάλληλων σκέψεων.Η ώρα κυλάει σε ένα ελεγχόμενο μοτίβο όπου οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις και ομιλίες διασφαλίζουν μια ,ανιαρή μέχρι θανάτου, ισορροπία.

Βγαίνει από το πανάρχαιο κτίριο που περιστοιχίζεται από παρατημένα σκουπίδια.Είναι αργά, σούρουπο κιόλας.Εξαγριωμένοι οδηγοί κορνάρουν αφηνιασμένα.Βαδίζει στην πολύβουη πόλη, μέσα της μαίνεται ένας αλλόκοτος πυρετός.Αίφνης, στέγνωσε από ζωή, στράγγιξε από προσδοκία.Η θλίψη διαδέχεται τα καλπάζοντα νεύρα που ουδέποτε έχουν συγκεκριμένο έρεισμα.Διακυμάνσεις συναισθημάτων ανελέητες, δε μπορεί πια να τις χαλιναγωγήσει, να τις προσδιορίσει, να τις εκλογικεύσει.Κουράστηκε να μάχεται με τον κυκλοθυμικό της εαυτό που απορρίπτει ό,τι χτες αποθέωνε.Περιμένει τις έξωθεν εξελίξεις να ανακουφίσουν την εσωτερική της παράλυση.Μόνο που και οι θετικότερες εξελίξεις δεν γίνονται αναγνωρίσιμες από μία αμφίσημη ψυχή.Μοιάζουν με στασιμότητα μακρόχρονη, με παγίδες, με μασκαρεμένες συμφορές.

Ο τρόμος για τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες είναι άτοπος όταν αυτές είναι ασταθείς.Ερχόμενες και παρερχόμενες, αντίπαλες, ερμαφρόδιτες, χλευάζουν η μία την άλλη, σε μία θαλασσοταραχή ασάφειας, συγκεχυμένης θέλησης.Η κυκλοθυμία συνδέεται πάντα με έλλειψη ουσιαστικής επιθυμίας.Η ορισμένη επιθυμία δίνει νόημα και στόχο, μετριάζει την απελπισία της γενικευμένης, αχανούς αναζήτησης.Οι συνειρμοί της τη μπολιάζουν με φιλέκδικα σινιάλα.Παρότι ένιωθε αισιοδοξία, μια εικόνα ή μια υποσυνείδητη σκέψη, την οδήγησαν σε απόλυτη μεταστροφή.Όμως η κυκλοθυμία τής φωνάζει πόσο ελλειπτική είναι η ικανότητα αυθυποβολής της.Και όσο και να την αποτρέπει από μια καταστροφική πλήξη, ιδρύει το χάος μέσα της ενώ εκείνη γυρεύει τη σωτηρία.

 

Eίναι αγχωτικό να προσπαθείς να παρατείνεις τη χαρά.Η χαρά είναι αλλεργική στις αθέμιτες παρατάσεις.Έρχεται απρόκλητη και εξανεμίζεται σε μια στιγμή.

Είναι εγκληματικό να ασκείς έλεγχο στα συναισθήματα.

Αφηνιασμένα, τότε, μεταλλάσσονται, σα χίμαιρες ξεγλιστρούν, αποστατούν.

Σε ξεγελούν τα συναισθήματα, κρυφογελούν με την αυταπάτη σου ότι μπορείς να τα κλείνεις σε κουτάκια.

Δεν υπακούουν σε κανόνες, σε αίτια και αιτιατά.

Ο εγκλωβισμός των συναισθημάτων τα οδηγεί σε ξέφρενη μετάλλαξη.

Η καταπίεση, η ανειλικρίνεια, η απώθηση.

 

Ζήσε τη θλίψη σου από άκρη σε άκρη, μην την εξαπατάς με δειλή βιασύνη.

Μάθε να ζεις τη χαρά σου χωρίς πρωτοβουλία να την επιμηκύνεις.

 

Η κυκλοθυμία προδίδει ανικανότητα παραδοχής συναισθημάτων, που καταδικάζουν σε ένα φαύλο κύκλο.Ανακυκλώνονται, διαδέχονται το ένα το άλλο, τρομαγμένα και ανήμπορα, θαρρείς και η εναλλαγή τους είναι αφύσικη.

 

Το μυαλό μηχανορραφεί.Παράγει ιδιότυπη πραγματικότητα.Αποτρελαίνει την ήδη χαοτική ροή των συναισθημάτων.Η ζωή είναι εκεί έξω.Μια ξέχωρη πραγματικότητα.

 

Η απενοχοποίηση της κυκλοθυμίας είναι μονόδρομος για γνήσιο συναίσθημα.

Γιατί τα συναισθήματα δεν ελέγχονται, βιώνονται μόνο.Όσο συναντούν απόπειρες χαλιναγώγησης, τόσο ατιθάσευτα θα διαγράφουν κύκλους όλο φαυλότητα...σε μια ατέρμονη ανακύκλωση ανήμπορων αισθήσεων.