Μοναχικά Ταξίδια

Και, εντελώς ξαφνικά, ξημερώνει μια μέρα αλλιώτικη. Πανηγυρική φυγή στον ήλιο, από την ασφυξία, στην απελευθέρωση. Τα θαύματα συντελούνται αθόρυβα πάντα, πάντα εκείνα απαρατήρητα μεγαλουργούν.Εκεί, στην υποδιαστολή της ακέραιας στιγμής, ανατρέπουν αυτό που μοιάζει εδραιωμένο. Όσο κι αν η σκέψη θορυβεί με μεγαλοπρεπείς φιλοδοξίες, όσο και αν μάχεται να οδηγηθεί στην αλήθεια, στο τέλος άσκοπη χάσκει μπροστά στη συσκότιση που κατάφερε να δημιουργήσει. Αυτό όμως το πρωινό μια δύναμη μεταμόρφωσης σκαρφάλωσε σε κάθε χιλιοστό αδιεξόδου που υψώνεται γύρω της. Μια λύση που αναδύθηκε χωρίς κανείς να τη γυρέψει. Όταν φεύγει, όλα απλοποιούνται. Η μαγεία του άλλου τόπου τα κάνει όλα διαφορετικά, σκορπίζοντας υπεργήινη αρμονία. Τα μοναχικά ταξίδια της. Και η σωτηρία μέσα από αυτά. Ο αέρας μοιάζει με καθαρή πνοή, τριγύρω πλανάται ένας σκοπός αληθινός, απογυμνωμένος από σκοπιμότητες και εξαρτημένα κίνητρα. Ο ήλιος οδηγός σε κάθε βήμα, λουλούδια πολύχρωμα εξωραϊζουν το τοπίο, τα πρόσωπα περπατούν ανέμελα, μια πιθανότητα ευφορίας εισδύει σε κάθε σκέψη που ορφανεύει από μελαγχολικά σύνδρομα. Όλη η ζωή ένας ατέλειωτος περίπατος. Με τα άγχη και τα προβλήματα συρρικνωμένα στίγματα σε έναν απέραντο καθρέφτη. Με τον έρωτα πανταχού παρόντα, απλό και απόλυτο.

 

 Σε αυτά τα ταξίδια, χαίρεται με σφοδρότητα, όσο και ανησυχεί. Πώς γίνεται να αισθάνεται τόσο όμορφα μέσα στη μοναχική της ύπαρξη; Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν: ή έχει οικοδομήσει μια πραγματικά γαλήνια σχέση με τον εσωτερικό της κόσμο, η οποία αποκαλύπτεται όταν απομακρύνεται από την οχλαγωγία των καθημερινών συνηθειών, ή είναι σχιζοφρενικά ακοινώνητη. Γιατί είναι στ' αλήθεια παράξενο να αντέχεις τη σιωπή της ύπαρξής σου. Εκείνη που φανερώνει μυστικά και μυστήρια. Είναι βολικές οι έξωθεν φωνές. Φιμώνουν εκκωφαντικά την αλήθεια που φοβάσαι και χρειάζεσαι. Μακριά από τα γνώριμα, όλα γίνονται οικεία. Κι εκεί καταλαβαίνεις πως αυτά που νομίζεις ότι γνωρίζεις, φράζουν το δρόμο για αυτά που πραγματικά αξίζει να μάθεις. Αγωνιά και ανυπομονεί για αυτά τα σύντομα ταξίδια αυτογνωσίας. Την διασκεδάζουν, την αφυπνίζουν, μερικές φορές την τρομοκρατούν. Την φέρνουν αντιμέτωπη με φόβους καταχωνιασμένους σε συρταράκια της μνήμης, με επιθυμίες αγέννητες ακόμα, με δυνάμεις άγνωστες. Είναι ταξίδια παράφορης ευδαιμονίας. Πιάνει το σφυγμό της σε κάθε σταθμό, γελάει με τις παιδιάστικες εικασίες της, με την θεότρελη απόστασή τους από την πραγματικότητα.

 

Κατανοεί πως και η ίδια η πραγματικότητα είναι ανεκτή γιατί επιμένει να είναι ακατανόητη. Μπορεί ο καθένας να την πλάθει κατά βούληση, με την ψευδαίσθηση ότι είναι αυθεντική. Μα τι θα ήταν η ζωή δίχως αυταπάτες ! Μια ορθολογιστική παράθεση γεγονότων επί των οποίων δε θα είχαμε την παραμικρή συμβολή. Στην αντάρτικη ψυχή της δεν υπάρχει χώρος για πραξικοπηματικές πραγματικότητες. Είναι Απρίλης, η δυνατότητα εισχωρεί παντού, όλοι αναμένουν με έξαψη το επόμενο θαύμα, και είναι σίγουρη ότι από κάπου μακριά ακούγεται αυτό το τραγούδι...