Σκόρπιες στιγμές, αντηχούν στο μυαλό σου σε ένα σκοπό μυστικό. Εισιτήριο για αναχώρηση από την πραγματικότητα, το αγαπημένο σου ταξίδι. Και πάλι οι φόβοι, ανήμερα θεριά στη γωνία, να αρπάζουν την αυτάρκεια της στιγμής. Έμαθες με τον καιρό να τους τιθασεύεις, να τους ξεγελάς, να αναγνωρίζεις το ρόλο τους. Δε θες να σε σπρώξουν πάλι στην ακινησία. Μέσα από την κίνηση γυρεύεις ζωή, ανάσα, ένα σημάδι πως δεν είναι όλα μονοσήμαντα. Δίνεσαι με πάθος σε ό,τι δεν καταλαβαίνεις. Μια ζωή σε αναμέτρηση με γρίφους που ίσως στο τέλος αποδειχθούν απατηλοί. Μέσα από τη μη κανονικότητα του κόσμου, παλεύεις να λύσεις το δικό σου αίνιγμα. Κάθε μέρα μοιάζει διαβολεμένα όμορφη, μα κάτι πάντα σου ξεφεύγει. Κάπου αλλού, σε μια άλλη γειτονιά, με άλλα πρόσωπα και άλλα στέκια και όλα μεταμορφώνονται. Η γνώση που προπορεύεται και ποτέ δεν κατακτάται, η αγάπη που σε άφησε λειψό να την περιμένεις, αναμνήσεις όλο γκρίζο και ένας ληθαργώδης ύπνος γεμάτος από όνειρα-απωθημένα. Αυτό το ταξίδι έχει απέραντη μοναξιά. Μια σιγή απόλυτη, μια βαριά αλήθεια που δεν έχεις το θάρρος να σηκώσεις. Και το χρόνο να καλπάζει, να σε βαραίνει γεμάτος αναπάντητα ερωτήματα και απογοητευμένες προσδοκίες. Στο ρολόι σου, που είναι πάντα χαλασμένο, μπορείς να κάνεις ζαβολιές. Να υποκρίνεσαι έναν άλλο, να κρύβεσαι, να χάνεσαι στην αίγλη του δικού σου άχρονου κόσμου. Εκεί που δεν τρέχεις να προλάβεις κάτι και στο τέλος τα ζεις όλα. Γιατί η πραγματικότητα είναι ζόρικη και επιτακτική, κοιτάς το δέντρο και χάνεις το δάσος, κάθε μέρα ζεις στην αυτοτυραννία σου σκυφτός και μετά ψάχνεις τον ένοχο για να τον τιμωρήσεις.
Θα αρκούσε ένα σπρώξιμο, μια φωνή στιβαρή, ένα τράνταγμα για να σε κάνει να συνέλθεις: η ζωή εκτυλίσσεται όλο θαύματα όσο εσύ είσαι δοσμένος στα βάσανά σου. Σε ένα φαύλο κύκλο, το ένα βάσανο μετά το άλλο, φροντίζεις επιμελώς να τα ανανεώνεις, μην αφεθείς λεπτό και δεις κατάματα πώς είναι η ζωή. Έτσι εξόριστος από την πραγματικότητα, έμαθες το όνειρό σου να το κάνεις εφιάλτη. Θέλει και το όνειρο τη δόση του από την πραγματικότητα για να επιβιώσει. Κι εσύ, θαμπωμένος από τη λαχτάρα της απόδρασης, ξέχασες το εισιτήριο της επιστροφής. Μα πρέπει να μπορείς να επιστρέφεις σε όλα εκείνα που φοβάσαι για να μην τα αφήνεις έτσι απλά να σε νικούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου