.jpg)
Πάντα έβλεπε τη ζωή ως μια προσχεδιασμένη εικόνα στην οποία η άγνοια ήταν ο θεμέλιος λίθος της ψυχικής του υγείας. Όλα όσα τον περίμεναν στην γωνία ήταν ήδη εκεί, χωρίς εκείνος να μπορεί να τα απωθήσει ή να επισπεύσει την έλευσή τους. ''Πεπρωμένον φυγείν αδύνατον'' ψέλλιζε κάθε φορά που ένα φαινομενικά αιφνίδιο γεγονός τον ταρακουνούσε.
Όλα ήταν λοιπόν συναντήσεις σατανικές και αυτεξούσιες με ένα φιλέκδικο πεπρωμένο.
Οι άγαρμπες κινήσεις, οι απερίσκεπτες αποφάσεις, οι ερωτικές απογοητεύσεις και κυρίως η αδυναμία του να παραμείνει πιστός σε ο, τι η φύση του επέτασσε.
Μέσα από μια αλυσιδωτή παρέλαση μυστικοπαθών συμπτώσεων, όλα δρομολογούνταν.
Η τύχη είναι δύναμη απόλυτη. Από τα ουράνια σε στέλνει στα Τάρταρα. Και τούμπαλιν.
Αλίμονο σε όποιον θεωρήσει μια ευλογία ως δεδομένη κατάσταση.
Η πρόοδος στηρίζεται σε αλλεπάλληλες αυτοαναιρέσεις. Σε ανατροπές του δεδομένου που τυρβάζει από συσσωρευμένη ανασφάλεια.
Θυμάται που είχε διαβάσει κάποτε ότι πολλά τυχαία γεγονότα αποτελούν μια αναγκαιότητα. Ένα αξίωμα στο οποίο στηρίζεται η τροχιά του Κόσμου.
Η επανάληψη του τυχαίου, εγείρει αμφιβολίες εύλογες αναφορικά με τη φύση του.
Έπειτα, πού είναι η βούλησή μας, η υποτιθέμενα ελεύθερη και με στιβαρά ικανή επιρροή στο ρου των πραγμάτων? Μπορεί η βούλησή μας να υπερβεί το Τυχαίο και να το αποτρέψει, αποσείοντας ταυτόχρονα και μια εν όψει αναγκαιότητα?
Είμαστε έρμαια συμβάντων άνωθεν αποφασισμένων με αδυναμία να αντιταχθούμε?
Ιδού μια απείρως βολική προσέγγιση.
Η αποθέωση του παράγοντα τύχη χωρεί όπου χάνουμε το δρόμο μας.
Ο αποπροσανατολισμός είναι εκείνος που μας κάνει να προσευχόμαστε για σημάδια, είδωλα, τυχερές παρεμβάσεις. Η ψυχή που είναι άμοιρη πίστης και αυτοπεποίθησης κραυγάζει για αρωγή από τη '' Θεά'' Τύχη.
Τη Μοίρα μας την πλάθουμε και την αναπλάθουμε στο διηνεκές.
Είναι μια Χίμαιρα, ένας δυναμικός μηχανισμός που υπόκειται σε αέναες μεταλλάξεις.
Η μεμψιμοιρία δηλώνει έλλειψη αγάπης για τη ζωή, ανικανότητα να τη βιώσουμε.
Δεν υπάρχει τυχαίο παρά μόνο αναγκαίο. Και κάθε αναγκαιότητα εκπορεύεται από τη στάση μας απέναντι στο τυχαίο, μας επιβραβεύει ή μας σωφρονίζει, μας αποζημιώνει ή μας εκδικείται, πάντα στα πλαίσια που το αναγκαίο εξυπηρετεί έναν ανώτερο σκοπό της ύπαρξης.
Όλα ήταν λοιπόν συναντήσεις σατανικές και αυτεξούσιες με ένα φιλέκδικο πεπρωμένο.
Οι άγαρμπες κινήσεις, οι απερίσκεπτες αποφάσεις, οι ερωτικές απογοητεύσεις και κυρίως η αδυναμία του να παραμείνει πιστός σε ο, τι η φύση του επέτασσε.
Μέσα από μια αλυσιδωτή παρέλαση μυστικοπαθών συμπτώσεων, όλα δρομολογούνταν.
Η τύχη είναι δύναμη απόλυτη. Από τα ουράνια σε στέλνει στα Τάρταρα. Και τούμπαλιν.
Αλίμονο σε όποιον θεωρήσει μια ευλογία ως δεδομένη κατάσταση.
Η πρόοδος στηρίζεται σε αλλεπάλληλες αυτοαναιρέσεις. Σε ανατροπές του δεδομένου που τυρβάζει από συσσωρευμένη ανασφάλεια.
Θυμάται που είχε διαβάσει κάποτε ότι πολλά τυχαία γεγονότα αποτελούν μια αναγκαιότητα. Ένα αξίωμα στο οποίο στηρίζεται η τροχιά του Κόσμου.
Η επανάληψη του τυχαίου, εγείρει αμφιβολίες εύλογες αναφορικά με τη φύση του.
Έπειτα, πού είναι η βούλησή μας, η υποτιθέμενα ελεύθερη και με στιβαρά ικανή επιρροή στο ρου των πραγμάτων? Μπορεί η βούλησή μας να υπερβεί το Τυχαίο και να το αποτρέψει, αποσείοντας ταυτόχρονα και μια εν όψει αναγκαιότητα?
Είμαστε έρμαια συμβάντων άνωθεν αποφασισμένων με αδυναμία να αντιταχθούμε?
Ιδού μια απείρως βολική προσέγγιση.
Η αποθέωση του παράγοντα τύχη χωρεί όπου χάνουμε το δρόμο μας.
Ο αποπροσανατολισμός είναι εκείνος που μας κάνει να προσευχόμαστε για σημάδια, είδωλα, τυχερές παρεμβάσεις. Η ψυχή που είναι άμοιρη πίστης και αυτοπεποίθησης κραυγάζει για αρωγή από τη '' Θεά'' Τύχη.
Τη Μοίρα μας την πλάθουμε και την αναπλάθουμε στο διηνεκές.
Είναι μια Χίμαιρα, ένας δυναμικός μηχανισμός που υπόκειται σε αέναες μεταλλάξεις.
Η μεμψιμοιρία δηλώνει έλλειψη αγάπης για τη ζωή, ανικανότητα να τη βιώσουμε.
Δεν υπάρχει τυχαίο παρά μόνο αναγκαίο. Και κάθε αναγκαιότητα εκπορεύεται από τη στάση μας απέναντι στο τυχαίο, μας επιβραβεύει ή μας σωφρονίζει, μας αποζημιώνει ή μας εκδικείται, πάντα στα πλαίσια που το αναγκαίο εξυπηρετεί έναν ανώτερο σκοπό της ύπαρξης.
