Ανεκπλήρωτο

Όχι δεν ήταν εκείνη η πρώτη φορά που έκανα πως σε αγνοούσα. Είχα εξασκηθεί να αγνοώ ο, τιδήποτε με οδηγούσε την απώλεια του ελέγχου. Όλοι γύρω μου σε μια ατέρμονη αναζήτηση του έρωτα..να τον εξευτελίζουν με αναλύσεις και δήθεν συναισθηματικά αδιέξοδα. Απορούσα γιατί όλος αυτός ο σαματάς όταν τα πράγματα είναι ξάστερα και φυσικά. Με είχε κουράσει η αναζήτηση ενός άλλου μισού, τόνιζε το πόσο λειψός ήμουν..Ο κύκλος μιας σχέσης, ο πρώτος ενθουσιασμός που εκχωρείται στη ρουτίνα, τους καβγάδες και εκείνο το ανατριχιαστικά απευκταίο αίσθημα της κτητικότητας ανάκατης με ψήγματα μιας ζήλειας  μανιασμένης.. Είναι στη φύση μου η αποστροφή απέναντι στους περιορισμούς της ελευθερίας μου, άρα κατανοείς γιατί δε μπορούσα καν να διανοηθώ τον παραμικρό φραγμό στην ιδιότητά μου ως αυτόβουλου όντος. Τα συναισθήματα πηγάζουν , δεν υπαγορεύονται, ούτε υποβάλλονται. Αν ήθελα κάποια στιγμή να τερματίσω μια σχέση, δε θα με εμπόδιζε η οποιαδήποτε έκρηξη της εκάστοτε κοπέλας μου..απλώς θα με παρότρυνε. Με είχε εξαντλήσει το δόσιμο υπό όρους.
Γι' αυτό σε προσπερνούσα συνειδητά. Έβλεπα την πολύχρωμη, χαμογελαστή σου φιγούρα με τα σπινθηροβόλα μάτια και την απλή ομορφιά και έκανα προσπάθειες να την απωθήσω από το μυαλό μου. Δεν ήθελα να αποστατεί με φαντασιοπληξίες.
Άλλωστε ζούσα τόσο χαλαρά μέσα στο μικρόκοσμό μου ! Συμβατικά και με ασφάλεια. Ανιαρά?
Δεν ξέρω, προτιμούσα την ανία της μοναξιάς μου παρά την πλήξη μιας άνοστης σχέσης.
Ήθελα να είμαι μόνος. Δεν το έκανα επειδή είχα πληγωθεί παρελθοντικά, ούτε επειδή έπασχα από κάποιο σύνδρομο σχεσοφοβίας. Απλώς δεν ήθελα να μοιραστώ το χρόνο, την ουσία, τη ζωή μου με άλλον άνθρωπο. Πολλοί με κατηγόρησαν για ακραίο κυνισμό.
Εγώ πάλι θεωρώ πως σέβομαι τις επιλογές-κελεύσματα της φύσης μου. Με εκνευρίζει τόσο αυτή η δυσανεξία απέναντι σε ο,τιδήποτε διαφορετικό ! Υποτίθεται ότι γιορτάζουμε την απελευθέρωση του πνεύματος και τη διεύρυνση των οριζόντων, την ίδια στιγμή που η κοντόφθαλμη νοοτροπία πανηγυρίζει. Θέλω να παλέψω μόνος μου με το Χρόνο. Με την ιδέα του Θανάτου.
Κάθε αλληλεπίδραση μου προκαλεί ενισχυόμενη συσκότιση και σύγχυση. Με κάνει να θολώνω, να χάνω τον εαυτό μου. Γιατί να εξερευνήσω ένα άλλο σύμπαν όταν το δικό μου είναι αφιλόξενο?
Ήσουν λοιπόν πάντα εκεί. Μια πηγή απορίας, ένα αντικείμενο θαυμασμού.
Και παρέμεινες ένας ανεξερεύνητος έρωτας που μπορώ να πλάθω κατά βούληση.
Ένα ιδανικό που δε θάμπωσε, ούτε ξεθώριασε. Ένα ανεκπλήρωτο που όμως εκπληρώνει πολλά από τα ενδόμυχα θέλω μου. Μια επιθυμία καθίσταται αθάνατη μόνο όταν δεν υλοποιηθεί...