Το γράμμα

'' Μόλις διάβασα όσα έγραψες...μπορώ να πω ότι η λέξη συγκίνηση είναι ανεπαρκής για να με κάνει να περιγράψω εύστοχα το πώς ένιωσα...Αντικατοπτρίζουν εσένα και ας μην το ξέρεις.
Θυμάσαι που έλεγες ότι αισθάνεσαι ανέλευθερη?
Τελικά αυτή η αίσθηση σε έκανε να αναζητείς δίοδο...και να που βρήκες την προσφορότερη !
Η γραφή σε ωθεί στην επίκληση της λανθάνουσας σοφίας σου, σε λυτρώνει από το χαμό.
Αλλά μην γράφεις επειδή έτσι πρέπει.
Εσωτερική ανάγκη είναι για επικοινωνία και ισορροπία.
Ο συγγραφέας ζει διπλά, αυτό και αν είναι προνόμιο.
Δεν ξέρω στη δική σου περίπτωση αν η έλλειψη φιλοδοξίας θα σταθεί εμπόδιο στην εξέλιξή σου αλλά ομολογώ  ότι μου έκανε εντύπωση αυτό. Ότι τα αφήνεις όλα στο φλου, ότι αρέσκεσαι να περνάς απαρατήρητη. Έτσι μάλλον δένεσαι πιο πολύ με το ολοδικό σου σύμπαν.
Αλλά και από όσα μου εκμυστηρεύτηκες, μου φαίνεται ότι μια πελώρια αντίφαση σε χαρακτηρίζει.
Ακόμα και στις πιο κοινωνικές σου φάσεις, εμοιαζες μοναχική.
Νομίζω ότι πάντα κρατούσες απόσταση από πρόσωπα και καταστάσεις, και στις ελάχιστες στιγμές απου αυτή εξαλείφθηκε, βίωσες μια παράλογη, ένοχη σχεδόν ηδονή.
Αυτό επειδή συγκρούεται η πνευματική σου φύση με την αμιγώς υλική ανάγκη να ζήσεις, να είσαι τρωτή. Και μια γέφυρα επικοινωνίας θα ήταν το δικό σου ελιξίριο ευτυχίας.
Όμως ξέρεις ότι αυτό δε θα συμβεί στο εγγύς μέλλον.
Έχεις πολύ δρόμο να διανύσεις, και θα τον διανύσεις μόνη.
Και αν κάπου στη διαδρομή εμφανιστούν καλοθελητές και υποστηρικτές, καλύτερα να τους προσπεράσεις.
Η μοναχικότητά σου σε κάνει αληθινή και μόνο μέσα σε αυτή θα βρίσκεις το δρόμο.
Όσο και να σε επηρεάζουν τα τεχνάσματα του προσωρινού και οι επιφανειακά δραματικές αλλαγές, άπλωσε το βλέμμα πιο πέρα.
Μάθε να στηρίζεις τη διαφορετικότητά σου γιατί με το βάρος της θα ζεις, με το τίμημά της.
Όσο δύσκολο και είναι το εγχείρημα, είμαι βέβαιος πως θα το υποστηρίξεις.
Γιατί είσαι εξασκημένη στον πόνο, άξια για την πνευματική έκσταση μιας ιδιαίτερης ανακάλυψης, έτοιμη να αναμετρηθείς με την έξαρση της προσωπικής σου δυνατότητας, ικανή μέσα από τις αδιέξοδες συγκρούσεις σου να βρεις απρόσμενες διεξόδους.
Όλα αυτά η ψυχή σου θα τα κάνει, μόνο που θα τα μετουσιώσει σε λέξεις.
Ξέρεις να τις τιθασεύεις και να της ζευγαρώνεις με μια παράλογη αρμονία.
Αν καταφέρεις να τη σώσεις, όλα είναι αμελητέα.
Και να θυμάσαι ότι για το δικό σου προορισμό τίποτα δεν έχει βαρύτητα μεγαλύτερη από το γράψιμο.
Αν το εγκαταλείπεις, θα είναι σα να εγκαταλείπεις εσένα.
Αυτά στα λέει κάποιος που φευγαλέα σε συνάντησε αλλά αποκόμισε δυσανάλογα πολλά.
Εξάλλου, κατά βάθος μόνο εσύ θα μπορούσες να αντέξεις τέτοιες συναντήσεις.
Το γράψιμο θέλει τόλμη, άνοιξε λοιπόν άφοβα τα φτερά σου.
Τόλμη να πονάς, τόλμη να αγαπάς, τόλμη να αποφασίζεις.
Δεν υπάρχει πιο τραχιά μαθητεία  από αυτή....
Θα παρακολουθώ αθόρυβα το ''ταξίδι'' σου....''