Προτεραιότητες

Από μικρή, είχα εμμονή με τις προτεραιότητες.

Αγκιστρώνονταν από πάνω μου κάτι μεσημέρια όλο ραστώνη, χαμογελούσαν όλο αυταρέκεια και επιβλητικότητα, κουβαλούσαν μαζί τους μια πολυπόθητη επιτυχία.
 

Έμαθα πως έπρεπε να προτάξω ένα στόχο αν ήθελα να τον πετύχω.

Να δοκιμάσω για αυτόν μια πολύτιμη θυσία.

Να αφοσιωθώ, να εξοριστώ, να αποξενωθώ.

Έμαθα να φοράω παρωπίδες για να πλησιάσω τον στόχο.

Όσοι μουρμούριζαν πως ήμουν  υπερβολική, εγώ γνώριζα πως με μετριοπάθεια μόνο τη μετριότητα δικαιούσαι.
 

Οι προτεραιότητές μου ήταν οριοθετημένες με θαυμαστή ακρίβεια.

Πάντα μού έφερναν αυτά που νόμιζα πως είχα ανάγκη.

Και πάντα κάτι μου έλειπε.

Οι προτεραιότητες αντικατοπτρίζονται σε μια λίμνη από''πρέπει'', μακριά από τη θάλασσα την ορμητική των δικών μας ''θέλω''.Είναι φερέφωνα ξένων επιθυμιών που αποπειρώνται να διεισδύσουν στη δική μας φωνή.Να σφετεριστούν τη δική μας θέληση.Πάντα ζευγαρώνουν με κάποια επιδέξια παγίδα.Κοντόφθαλμες, στριμώχνονται στο περιορισμένο οπτικό τους πεδίο.Χωρίς σφαιρική εικόνα, πώς να γίνεις απέραντος;

 

Λιμνάζουν στα γαλήνια νερά των ξένων κελευσμάτων, μέχρι πoυ τελματώνουν.Ακόμα και όταν αποδίδουν καρπούς, αποδεικνύουν την στειρότητά τους.Τι να την κάνεις την επιτυχία όταν η ευτυχία στέκεται τόσο μακριά από εσένα;

To πιο εθιστικό τους στοιχείο, είναι η εμμονή.Παράγουν άτομα αδίστακτα, εμμονικά, με νοσηρή προσήλωση σε κάτι που υποτίθεται πως θα τους προσφέρει ασφάλεια ενώ απλώς θα επικαλύψει την ανασφάλειά τους.Και είναι αλαζονικές, συνήθως πατούν πάνω στην άγνοια εκείνου που τις θέτει και σκαρώνουν ανενόχλητες τις ζαβολιές τους,Στο τέλος, η σειρά είναι πάντα ανάποδη.

Οι προτεραιότητες προϋποθέτουν αυτογνωσία ακλόνητη.Μισούν τους εραστές της ευκολίας.Χρειάζονται απίστευτους ελιγμούς για να μην οδηγήσουν σε μονοδιάστατους και αφόρητα συμβατικούς χαρακτήρες.Προαπαιτούν ρήξη με τα φερέφωνα κάθε λογής.Γένεση ατομικού κατεστημένου.Μπορεί να είναι εσφαλμένες, για αυτό δεν αξίζει η ανάλωση για αυτές.Πολλές φορές, μια προτεραιότητα, μπορεί να σε οδηγήσει  στο να φτάσεις τελευταίος στο τέρμα.Σε αφήνουν να καλπάζεις σε ένα μονόδρομο όπου η αστραπιαία ταχύτητα δεν έχει σημασία.Με μόνο  αντίπαλο τον εαυτό σου.Με τις προτεραιότητες επέρχεται ανισορροπία-και τότε ακόμα και η επιτυχία μεταμορφώνεται σε θλιβερή ήττα.Ακόμα στην κορυφή, νιώθεις πως έχεις βυθιστεί στον πυθμένα.|Είναι που επικεντρώνονται στην υλοποίηση του στόχου αψηφώντας τη μαγεία της διαδρομής.Είναι που η επίτευξη ενός στόχου δεν επιτρέπεται να σε καθορίζει.Το πιο σημαντικό που έχεις είναι ο εαυτός σου ως ολότητα, όχι ως κατακερματισμένα, αλλόφρονα κομμάτια που τρέχουν θαμπωμένα προς μία και μόνο κατεύθυνση.

Είναι που είμαστε πολύ μικροί για να θέτουμε προτεραιότητες.Πολύ προβλέψιμοι σε μία εντελώς απρόβλεπτη ζωή, για να οργανώνουμε τη σκέψη και τη δράση μας.Ανώριμοι για να διαχωρίζουμε το ουσιαστικό από το ανούσιο.Προορισμένοι να προσευχόμαστε για την αρμονία γιατί αυτή είναι φύσει ιδεατή.Αν ζούσαμε πραγματικά σε μία κατάσταση αληθινής αρμονίας, θα μετατρεπόμασταν σε σχιζοφρενή υποκείμενα, αδύναμα να την αντέξουμε.

Γιατί για να καρπωθείς την αρμονία θα πρέπει να έχεις κάνει ανακωχή με το δικό σου χάος.Χρειάζονται πολλές φιλόδοξες και εσφαλμένες προτεραιότητες για να ξετυλίξουν την ανεπάρκεια της ανθρώπινης αυτογνωσίας.Μόνο μέσα από μία χαοτική ανακατάταξη προτεραιοτήτων, λέξεων, σκέψεων και βιωμάτων μπορεί να επέλθει η ισορροπία.Μα ακόμα και τότε, απαιτεί χάρισμα να μην την αποδιώξεις τρομαγμένος μπροστά στην αγέρωχη φύση της.

Λάθος προτεραιότητες με έφεραν ως εδώ.Ή μήπως όχι;
Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα αλλά για κάποιο λόγο ήσουν τότε απούσα.
Ίσως, παράτυπη και οχληρή, αν μπερδευόσουν στη στιγμή, να την έκλεβες μέσα από τα χέρια μου.
Σαν κουρδισμένη έρχεσαι, μετά από αλλοπαρμένα βιώματα, και πάντα ετεροχρονισμένη.
Στο συγχρονισμό μιας άχρονης ζωής που ποτέ δε θα μπορέσω να καταλάβω.