Ακροβασία

Kομμένη στα δύο. Η ανασφάλεια κατατεμαχίζει την αυθεντικότητα. Ανισόρροπη, στην προσπάθεια να ισορροπήσεις ανάμεσα σε ευφορία και θλίψη. Πάντα σε έθελγαν τα ακραία συναισθήματα, το μονοσήμαντο σε σκότωνε. 

Προσπαθείς να αποτυπώσεις δυο αράδες σε ένα χαρτί τόσο λευκό, που μοιάζει καταραμένο. Στριμώχνονται οι λέξεις, παραφωνούν, απωθεί η μία την άλλη, διαλύουν το όποιο νόημα.

Ντυμένη με ένα κίτρινο φόρεμα και κάτι σκουλαρίκια σε σχήμα λουλουδιού, τα μαλλιά σου ανάκατα, δήθεν ανέμελα, η όλη μορφή πασχίζει να δανειστεί κάτι από τη χίπικη φαιδρότητα. Το ξέρω καλά, όταν ντύνεσαι έτσι, μέσα σου παλεύουν δαιμόνια. Μασκαρεύεις τη θλίψη σου, με πένθιμες πολυχρωμίες, σε προδίδουν όμως οι συσπάσεις του προσώπου. Οι αδιόρατες λεπτομέρειες.

Αμέτρητες οι φορές που είχα διαπραγματευτεί τη φρενήρη σου κυκλοθυμία. Από τη μία στιγμή στην άλλη, ακροβατούσες ανάμεσα σε γαλαξίες ειρηνικούς και σε μέρη πολεμοχαρή, σε γωνιές ανάτασης και σε τόπους όπου γιόρταζε η οδύνη. Μετασχηματιζόσουν με τόση βιαιότητα, οι κλυδωνισμοί των μετουσιώσεών σου παραδομένοι στο αναπάντεχο- και εγώ ανήμπορος να τους συλλάβω. Με μια εξουθενωτική ταχύτητα ο διασκορπισμός σου σε μεταλλάξεις που μαίνονταν στο ανεξέλεγκτο, πότε δυναμική, πότε συνεσταλμένη, πότε απλώς ανυπόφορη. Διχασμένη προσωπικότητα;

Έμενα να παρατηρώ τα απειράριθμα πρόσωπά σου να διεκδικούν επί ίσοις όροις υπόσταση και ας εξουδετέρωνε το ένα το άλλο. Ένα μπέρδεμα οχληρό, ένα ξόδεμα ατέλειωτο.

Υπέφερες που η ύπαρξή σου παράδερνε σε μία αιώνια ακροβασία. Πιο πολύ υπέφεραν όμως οι γύρω σου που ήθελαν διακαώς να πιστέψουν σε μία και μοναδική σου πλευρά. Υπέθετα ότι όλο αυτό πηγάζει από ελλιπή αυτογνωσία. Μα και η ελλιπής αυτογνωσία έχει τη ρίζα της στην έλλειψη αγάπης προς τον εαυτό μας. Όταν δεν μπορείς να αποφασίσεις ποιος είσαι, σε ορίζουν οι άλλοι. Όταν δεν αγαπάς τον εαυτό σου έχεις ήδη αποκτήσει υπολογίσιμους εχθρούς. Κι έτσι όπως χάνεσαι στην ακροβασία σου, χάνεται η αυθεντικότητά σου.

Γύρω μου παρελαύνουν πλασματικοί εαυτοί. Ηδυπαθή βλέμματα, νάρκισσοι,, καταπιεσμένες σεμνοτυφίες, ξιπασμένες μεγαλομανίες. Θορυβώδης αυτοκτονία της Ψυχής η αφαίμαξη της αυθεντικότητας. Ο φαύλος κύκλος της επικράτησης του επίπλαστου εαυτού. Προσωπικότητες που επιμένουν ευθαρσώς να αποκαλούνται πολυσχιδείς. Μεταμφιεσμένες αλήθειες με κραυγαλέα ασχήμια φρονούν πως είναι αινιγματικά γοητευτικές. 

Ακροβατώντας ανάμεσα σε πολλές προσωπικότητες, κρατάς απόσταση από τη δική σου. Θωρακίζεσαι στην απόπειρά σου να αποφύγεις τα καλούπια. Φτιάχνεις άθελά σου στεγανά και τείχη, κανείς δε μπορεί να δει το πρόσωπό σου- και το χειρότερο είναι ότι δεν ξέρεις ποιο είναι. Η δυστυχία πηγάζει από την δειλία να αποφασίσεις, να κοιτάξεις άφοβα ποιος είσαι, ακόμα και αν το ένα και μοναδικό σου πρόσωπο δεν είναι και τόσο θελκτικό. Ξέχασες από πού ξεκίνησε αυτή η ακροβασία;

Πρεπει να ήταν τότε που η ανασφάλεια έκανε ατροφική την αυτοεικόνα σου και σε έσυρε σε ένα μιμητισμό ανήλεο. Αν θέλεις να βρεις την αλήθεια, πρέπει να είσαι Εσύ αλήθεια. Να μην παραδίδεις στη λήθη την αυθεντικότητά σου. Να μην προσμένεις την εξωγενή της επιβεβαίωση. Να μην ακροβατείς σε ψευτοδιλήμματα. Αλλά πάνω από όλα να τολμάς να αποφασίζεις: πώς θα ήταν η ζωή κινούμενη διαρκώς στο μεταίχμιο; 

Σε παρατηρώ για τελευταία φορά, λίγο πριν σε αφήσω. Η ύπαρξή σου σαν ερωτηματικό γιγαντιαίο, βουλιάζει σε μια μελαγχολία κραταιά. Οσμίζεσαι την εγκατάλειψη, άλλη μια διάψευση στη σειρά. Αμήχανη, φοβισμένη, χωρίς σθένος, έτοιμη να συνεχίζεις να ακροβατείς με θέα τους πολλαπλούς σου εαυτούς. Είναι αναγκαίος ο Θάνατος για να αναγεννηθείς. Ο θάνατος της φθοράς, των δαιμονίων, των επίπλαστων στοιχείων. Το τέλος της ακροβασίας, η εύρεση ενός σταθερού σημείου που όμως θα καταλύει τη στασιμότητα. Το να μην είσαι Χίμαιρα αλλά μορφή οικεία και γαλήνια.

Η μορφή σου άχρωμη απομακρύνεται. Αποκαμωμένη, σα να μη μπορεί να δει καθαρά πού πηγαίνει. Βλέπει παντού αντικατοπτρισμούς, βουτηγμένη σε χρόνιες αυταπάτες. 

Αλλάζει, διχάζει, προσποιείται, υποδύεται. Και το βραδυ που έρχεται θα τη βρει ακόμα πιο μόνη, με τη συντροφιά των αυτοσχέδιων προσωπείων της. Μορφή άμορφη, χωρίς ένα, πραγματικό πρόσωπο, σε έναν απρόσωπο κόσμο..