Διαφορετικότητα

Δεν είναι οξύμωρο να απαιτεί κανείς να αγαπηθεί για αυτό που είναι χωρίς να ξέρει τι όντως είναι;

Η προσωπικότητα είναι η ιδιάζουσα αύρα, οι λόξες και τα διαφοροποιητικά γνωρίσματα που δύσκολα ανέρχονται αυτοβούλως στην επιφάνεια. Θέλουν μια χείρα βοηθείας να τα ανιχνεύσει, να τα αποκωδικοποιήσει, να τα καθοδηγήσει. Αυτή η διαδικασία μπορεί να είναι μαγική ή τρομακτική, μαγική και τρομακτική. Τις περισσότερες φορές όμως θυσιάζεται στο βωμό της...δελεαστικά εύκολης απομίμησης. Η αντιγραφή σε επίπεδο ιδεών, στυλ, κοσμοθεωρίας, εκτός του ότι κατατείνει στη συγκρότηση ενός ομογενοποιημένου συνόλου δίχως ταυτότητα, στερεί από το άτομο τα στοιχεία εκείνα που υπάρχουν εν δυνάμει εντός του και αιχμαλωτίζονται επειδή το δημιουργηθέν

lifestyle κελεύει τυφλή υπακοή στις επιταγές του.
Η μόδα είναι βαριά αυτοκρατορία. Οι τάσεις, το λανσάρισμα, οι κανόνες, η ποινικοποίηση του αναχρονισμού και του αυτοσχεδιασμού. Πολλές φορές κυριαρχεί η αυταπάτη ότι με το κατάλληλο ντύσιμο μπορείς να ανέλθεις από όλες τις απόψεις, ότι υιοθετώντας το ύφος του πολυάσχολου αστού με τις μύριες υποχρεώσεις και το κινητό ενσωματωμένο στο αυτί σου θα μορφώσεις την  πρέπουσα κοινωνική εικόνα. Και η αυτοεικόνα;
Νομίζεις ότι είσαι η πλαστή φιγούρα που χωρίς μόχθο έπλασες. Στην πραγματικότητα, γίνεσαι αυτή η φιγούρα, μεταλλάσσεσαι με ρυθμό ανεμπόδιστο ακόμα και με μέτρα δραστικά καταστολής του παράγωγου εαυτού σου. Και οι αθέατες πλευρές σου παραμένουν κρυφές, αγωνιώδεις για το πότε θα αποκαλυφθούν και αν, τρεμάμενες μέσα στην παράξενη σκλαβιά τους. Απορρίπτοντας κάτι που δε γνωρίζεις το καταδικάζεις στην ανυπαρξία.
Και είναι κρίμα γιατί σε έναν πλανήτη που η μάζα κρατεί τα ηνία, η ανάγκη για διαφορετικότητα καθίσταται επιτακτική. Η διαφορετικότητα που γεννά τους κανόνες, δεν τους υπακούει. Που φοράει πολύχρωμα όταν όλοι είναι μαυροντυμένοι. Που τολμά αυθάδικα να είναι αναχρονιστική παλινδρομώντας σε άλλες εποχές. Που μέσα από τα τρωτά της γίνεται ερωτεύσιμη. Η ακομπλεξάριστη διαφορετικότητα που είναι ανεπιτήδευτα εκκεντρική, χωρίς να εκλιπαρεί σιωπηλά για επαινους και παράσημα. Η διαφορετικότητα που θεωρεί την απομίμηση θανάσιμο αμάρτημα γιατί πράγματι είναι μηχανισμός αλλοίωσης και παραποίησής της.Η επίθεση στο πανομοιότυπο που όχι μόνο δεν παράγει στυλ αλλά και το παρακωλύει.
Εκείνη η άγνωστη έννοια που βιώνεται τόσο δύσκολα αλλά χαρίζει τους πιο πολύτιμους καρπούς προσωπικής ευτυχίας, η αυθεντικότητα. Αν δεν είσαι αυθεντικός, πώς θα είναι αυθεντική η ευτυχία σου;